وای بر نمازگزاران! کدام نمازگزاران؟

در قرآن کریم آمده است: «فَوَیلٌ لِّلْمُصَلِّینَ * الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ * الَّذِینَ هُمْ یرَاؤُونَ * وَیمْنَعُونَ الْمَاعُونَ؛ » [ماعون، 4_7] 

آیا می‏دانید در احادیث و در تفسیر این آیات چه آمده است؟ قرآن کریم می‏خواهد بگوید: نماز به تنهایی کافی نیست. وای بر نمازگزارانی که نسبت به نماز غافل و سهل‏انگارند. وای بر کسانی که نماز می‏خوانند ولی به نماز بی‏توجهی می‏کنند و آن را کوچک می‏شمارند و حتی آن را از یاد می‏برند. کسانی که در نمازشان ریا می‏کنند نیت‏َشان نادرست است. آنان برای خدا نماز نمی‏خوانند. وای بر آنان. گروه سومی که وای بر آنان است، کسانی هستند که نماز می‏خوانند ولی از دادن زکات و احسان به فقیران خودداری می‏کنند؛ یعنی اگر همسایه‏شان به ظرفی یا مالی یا وسیله‏ای نیاز داشت، از برآورده کردن آن خودداری می‏کنند.

چگونه ممکن است انسان نماز بخواند و احساس کند که بنده خداست و همسایه‏اش نیز برادر او و بنده خداست ولی درد و رنج و نیاز او را درک نکند و از کمک به او دریغ کند؟ این غیر ممکن است.

منبع : کتاب مسیرة الامام السید موسی الصدر، ص 305 تا 308 

بخشی از سخنان امام موسی صدر در شرح دعای ماه شعبان و آمادگی برای ماه مبارک رمضان مترجم: احمد ناظم