کلمه: «انسان های معاصر حسین در بالاترین جایگاه های انحراف بودند که با کجروی حکومت آغاز شد و به همه اقشار جامعه سرایت کرد و در نهایت به نفس مردم رسید و وجدان های بیدار را وادار به تسلیم کرد یا آنها را خرید و ذلیلشان کرد. حکومت ملک موروثی شد و حاکمان هر آنچه می خواستند می کردند و جهاد که یکی از دروازه های بهشت است تبدیل به راهی برای ارتزاق شد. اموال عمومی از بیت المال مسلمانان به خانه های حکام منتقل شد. افراد شایسته از مسوولیت ها برکنار شدند و گمراهان به جای آنان نشستند. اگر سلطان برکسی خشم می گرفت هیچ قیمتی برای آزادی و زندگی او وجود نداشت و یا در «مرج العذرا» کشته می شد و یا در «ربذه» تبعید یا اینکه به او افترا می زدند که حامل اندیشه دوران پیشین است. تمامی این حوادث نافرمانی ها منکرات و بدعت ها اتفاق می افتاد و تکرار می شد در حالیکه هیچ مخالف معترض و یا حتی سوال کننده ای در مقابلش وجود نداشت.»
اینها همه تفسیر مردی از فلسفه ی عاشوراست که شاید جایش این روزها در ایران ما بسیار خالی تر از همیشه است. متن و تصویر پیش رو پیام امام موسی صدر به مناسبت عاشورای حسینی به همه ی مردم لبنان اعم از شیعه و سنی و مسیحی است. امام موسی صدر، عالم ایرانی ساکن لبنان بود. وی منادی وحدت در جامعه لبنانی در برابر دشمنان انسانیت است. مسیح لبنان اکنون بیش از ۳۳ سال است که ربوده شده و از وی خبری وجود ندارد. پیام تلوزیونی وی هنوز برای جویندگان راه حق تازگی دارد.
متن سخنان امام که توسط کلمه تنظیم شده به شرح زیر است:
همچون همیشه روی سخنم با همه هموطنان لبنانی است. ای مردم لبنان در چنین ایامی در سال ۶۱ هجری، یعنی ۱۳۳۷ سال پیش، حسین (ع) فرزند علی (ع) و فاطمه (س) و نوه رسول اکرم حضرت محمد (ص) با همه یاران و خانواده اش به خاک و خون کشیده شد و پیکرهایشان بر زمین داغ و سوزان کربلا برجای ماند در حالیکه بادهای سهمگین بر آنها می وزید و زیر تابش سوزان آفتاب و شن های داغ بیابان بود و این در حالی بود که خاندانش خود را برای رفتن به سرزمین دور دست به اسیری آماده می کرد. اما در همان زمان و همان مکان انقلاب عظیمی متولد شد که تخت و تاج طاغوتیان را زیر و رو کرد و اسم و اثر آنان را از روی زمین و تاریخ محو نمود. این انقلاب که از سرزمین کربلا به پا خاست و تمامی انسان ها را در برگرفت و به دورترین نفس ها رسید تنها بخش کوچکی از پیامدهای حادثه شهادت حسین (ع) بود و شعله محدودی از آتش مشعل حسینی است که در نیمه دوم قرن اول هجری برافروخته شد.
صحنه حقیقی نبرد عاشورا صحنه ارزش های انسانی ای است که نمی توان از ایمان جدایشان کرد و آثار آن همواره با انسان است هر کجا که باشد دیوارهای زندان نفسش را خراب می کند و روابطش را با همنوعانش از نو می سازد و وجودی از او می سازد که برتر از چارچوب زمان و مکان و فراتر از همه امکانات و توانمندی هایش است.
شهادت حسین تولد ارزش ها بود. او با مرگش آنها را زنده کرد. و با خون خود آنها را سیراب کرد و بر صورت روزگار حک نمود. وقتی که قلب ها را با فاجعه شهادتش لرزاند و در اعماق قلب ها و مغزها جای گرفت.
انسان های معاصر حسین در بالاترین جایگاه های انحراف بودند که با کجروی حکومت آغاز شد و به همه اقشار جامعه سرایت کرد و در نهایت به نفس مردم رسید و وجدان های بیدار را وادار به تسلیم کرد یا آنها را خرید و ذلیلشان کرد.
حکومت ملک موروثی شد و حاکمان هر آنچه می خواستند می کردند و جهاد که یکی از دروازه های بهشت است تبدیل به راهی برای ارتزاق شد. اموال عمومی از بیت المال مسلمانان به خانه های حکام منتقل شد. افراد شایسته از مسوولیت ها برکنار شدند و گمراهان به جای آنان نشستند. اگر سلطان برکسی خشم می گرفت هیچ قیمتی برای آزادی و زندگی او وجود نداشت و یا در «مرج العذرا» کشته می شد و یا در «ربذه» تبعید یا اینکه به او افترا می زدند که حامل اندیشه دوران پیشین است. تمامی این حوادث، نافرمانی ها، منکرات و بدعت ها اتفاق می افتاد و تکرار می شد در حالیکه هیچ مخالف معترض و یا حتی سوال کننده ای در مقابلش وجود نداشت.
اما امسال و در لبنان این بزرگداشت ابعاد و اهمیت جدیدی دارد که نتیجه طبیعی همراهی تاریخ و جغرافیا در مسایل مربوط به زندگی انسانهاست. در طول بحران و درگیری های داخلی ما ارزش ها به قتلگاه رفتند. این ارزش ها همان هایی بودند که حسین با شهادتش آنها را زنده کرد. حال چگونه می توان با این بزرگداشت و ارزش های آن همراه شد و از آنها بهره برداری کرد اما در مقابل این مساله منفی یک نقطه مثبت هم وجود دارد که علیرغم ابعاد بین المللی اش کاملا لبنانی است.
شهادت حسین (ع) همزمان شده با سالگرد ولادت مسیح(ع) این روزی است که ارزش های والای معنوی را با وجود محدودیت های مادی پیش می برد تا روان ها و وجدان ها را به لرزه در آورد. این روز سرشار از مفاهیم صلح است و در حقیقت «روز صلح» است. اما از جنبه دیگری این دو مناسبت در میان زمان آغاز سال هجری و سال میلادی قرار گرفته که انگار گویی آغاز گر تاریخ نوین لبنان است که با خون و شهادت در آمیخت و به تولد صلح و شادی و عظمت آسمانی منجر شد. و این فضای بدبینی را از ما دور می کند هرچند که شرایط موجود به ما می گوید که علت سقوط ارزش ها در کنار اجساد بیگناهان در این سرزمین عزیز و علت تحولات جدید منطقه همه ناشی از درگیری ابرقدرت ها و تاثیرات جنگ سرد در این بخش از کره زمین است. پس از آن جنگی نابرابر از لحاظ سلاح و مهمات و هماهنگی و فرماندهی که اختلافات داخلی یکی از پیامدهای آن است سراسر جهان عرب را فرا گرفته است تا به برنامه ریزان جنگ سرد فرصت دهد که به هدف هایشان برسند.
ما اکنون در آستانه سالروزی هستیم که انگار هشداری است که از سوی خداوند خالق روزگار و مالک سرنوشت زمین و فرستند پیامبران که به ما در لبنان یاد می دهد چگونه این مصیبت را از بین ببریم و زخمایمان را درمان کنیم و صفوفمان را متحد سازیم تا بتوانیم با رویداد های منطقه به مقابله برخیزیم توجه و لطف خدا برای ما برنامه ای دقیق می ریزد تا در آرا و عقاید و حوادث و حتی منافع شخصی و گروهی از خود گذشت و فداکاری نشان دهیم تا ارزش ها ماندگار بمانند که یکی از آثار آن اتحاد و همبستگی است با پیدایش ارزش ها صلح در آفاق و انفس و آسمان و زمین و میان مردم متولد می شود. صلح و همزیستی سرنوشت تاریخی و حتمی مسیحیان و مسلمانان است.
چون همزیستی میان اسلام و مسیحیت حتمی است خصوصا پس از پیدایش صهیونیسم و این صهیونیسم است که بار دیگر خواستار از بین بردن فرهنگ اسلام و مسیحیت با هم و تاریخ و تمدن و ارزش های آنان است ولی این بار با دفعات قبل یک تفاوت بزرگ دارد. تحریفات و فتنه های (یهود) در طی تاریخ همواره از سوی برخی افراد و نهاد ها صورت می گرفته اما این بار کسی که دست به این کار زده حکومتی است که همه افراد و نهاد ها را در اختیار دارد و از تمامی تجربه ها و دانش پیشینیان بهره می برد
و از گمراهان در سرتاسر جهان که اکثریت انسان های کره زمین هستند کمک می گیرد. بزرگداشت های ما در این سال به خصوص در لبنان این بشارت آسمانی را برایمان به همراه دارد و این آیه های قرآن را برایمان بازگو می کند که مسیحیان نزدیک ترین مردم به مسلمانانند و مشرکان و یهودیان صهیونیست دورترین به آنها.
بزرگداشت های امسال ما را به از خود گذشتگی امر می کند تا صلح و محبت و ارزش ها متولد شوند و به اتحاد و همبستگی امر می کند تا بتوانیم از وطن و جنوب عزیز دفاع کنیم و داشته هایمان را از خطر هایی که اطرافمان را فرا گرفته حفظ کنیم
و همچنین پشتیبان برادرانمان باشیم که می خواهند به صلح عادلانه و شرافتمند دست پیدا کنند نه اینکه به صلح اسراییلی مشکوک گردن نهند و در پایان تا می توانیم از برادرانمان که برای آزادی سرزمین و عدالت می جنگند پشتیبانی کنیم و در چنین روزی از آنان بخواهیم تنها برای آزادی سرزمین و عدالت تلاش کنند. و ما در عوض قطعه قطعه قلب هایمان و اندیشه هایمان و تلاش هایمان و دعای خیرمان را تقدیمشان می کنیم.
پس ای هموطنان لبنانی، پیش بسوی از خودگذشتگی و صلح و همبستگی ملی و ساختن لبنان آزاد و رویارویی با همه آن چیزهایی که مانع دستیابی ما به آنها می شوند و یا آنکه آنها را بدنام می سازند و یا در سرچشمه خفه اشان می کنند.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
